💙Zamarznięte serca 💙

Tytuł: Zamarznięte serca                                                                     

Autor: Karolina Wilczyńska  

Wydawnictwo: Czwarta strona 

Zima przychodzi nieoczekiwanie. A z nią mróz tak wielki, że mrozi serce. Wtedy potrzebujemy kogoś, kto otuli je ciepłem, roztopi lód i pozwoli uwierzyć w nadejście wiosny.

Zamarznięte serca to drugi tom z cyklu powieści Karoliny Wilczyńskiej pt.: Rok na Kwiatowej. 

Akcja powieści toczy się w Kielcach, a bohaterkami są dziewczyny, które spotykają się w blokowej windzie na ul. Kwiatowej. Awaria windy sprawia, że cztery nieznajome dotąd dziewczyny zaprzyjaźniają się i tworzą Klub Kapciowy .                                                               
 W drugim tomie bliżej poznajemy Liliannę 45 letnią bizneswomen, bardzo dobrze zorganizowana, a dzięki powiedzeniu.: ufaj, ale kontroluj  osiągnęła sukces i tym samem stała się posiadaczem  kameralnego apartamentu z przytulnym tarasem. Na początku Malwina, Róża i Wioletta w Liliannie widziały wychuchaną, wypieszczoną damę, taką lalkę Barbie, osobę pustą i zarozumiałą. Po dłuższej znajomości nastawienie do niej się zmieniło.

Po wieczornym telefonie kuzynki życie Lilianny wywraca się do góry nogami. Ma zaopiekować się nastoletnią Agnieszką, która na jakiś czas u niej zamieszkuje. 

Obecność Agnieszki, a przede wszystkim jej traumatyczne przeżycia powodują, że Lilianna musi zmierzyć się z własną przeszłością, o której chciała zapomnieć, a wróciła do niej niczym bumerang do swego właściciela. Obie dziewczyny stają się głównymi bohaterami powieści, bo łączy je ten sam problem i ta sama osoba. Poważne zarzuty trafiają pod adresem Janusza - partnera Lilianny, podczas pobytu Agnieszki w ich domu związek Lilianny z Januszem rozpada się.
Mimo wszystko Lilianna bardzo angażuje się w wychowanie nastolatki,  chociaż początkowo jest jej trudno załapać z Agą kontakt to czasem chłód w sercu, który dominuje u Lilianny  w relacjach z bliskimi topnieje. Postanawia na nowo zmierzyć się z przeszłością, aby pomóc już zranionej Agnieszce.
Róża, Wioletta i Malwina również są przejęte historią Lilianny. Opisują wydarzenia nastoletniej Agnieszki ze swojej perspektywy. Najbardziej przejmuje się Róża, która ma największą ilość informacji o sytuacji, gdyż udziela Agnieszce korepetycji z j. angielskiego i zauważa, że dziewczyna ma problemy z koncentracją. Róża nie potępia też Liliany, gdy ona wyjawia jej swój sekret z przeszłości.
Czytając opowieści Róży miałam wrażenie, że jest ona podobna do Liliany i Agnieszki w tym, że też ma zamarznięte serce. W drugiej części pojawia się tajemniczy Daniel i wuefista Bartek jednak wątek z nimi szybko się urywa. Róża ma zbyt niską samoocenę, uważa się za brzydką kobietę. Na szczęście w porę z pomocą przychodzi Malwina - artystka, o której losach mogliśmy przeczytać w pierwszym tomie pt.: Wędrowne ptaki. 
Historia Róży zaczyna mnie interesować coraz bardziej. Czy szara myszka przemieni się za pomocą Malwiny w piękną księżniczkę? O tym dowiemy się w kolejnym tomie pt.: Dotyk słońca.
Wioletta opowiada o swoich problemach, która jest w zaawansowanej ciąży,a Agnieszka opiekuje się jej synem Oskarem. Życie Wioli te bajkowe: święta Barbórka, Wigilia, walentynki, drobne upominki, zgoda w rodzinie przeplatało się z szarą codziennością. Lilianna imponowała Wioli, która jak twierdzi załamałaby się po takich tragicznych przeżyciach.
Malwina bojkotująca z przekonania wszystkie popkulturowe święta, ale lubiąca ich drugą niehandlową stronę.: opłatek, własnoręcznie robione ozdoby, kolędy. To dla Malwiny prawdziwe święta :)
Książkę kończy romantyczny moment dotyczący jednej z bohaterek powieści.

Duchy przeszłości czasem wracają, ale trzeba je odesłać tam, skąd przyszły. Nie ma się czego bać, to tylko cienie. Znikają, rozwieją się i przestaną istnieć.

Powyższy cytat bardzo mi się spodobał. Oddaje w zupełności to z czym muszą zmierzyć się nasze bohaterki. A są to oczywiście duchy przeszłości, które pojawiają się niczym cienie i za pomocą przyjaciół, którzy sprawiają, że otaczający nas wokół chłód topnieje, te duchy będące np. tragicznymi przeżyciami znikają. Powieść przypomina Opowieść Wigilijną Dickensa. Bohaterki również są dręczone przez duchy przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, ale są one inne niż te co nawiedziły Ebenezera.
Zamarznięte serca bardzo dobrze wprowadzą czytelnika w zimowy klimat. Wystarczy założyć kapcie, owinąć się kocem  i z kubkiem gorącej kawy lub herbaty usiąść wygodnie w fotelu i zajrzeć do Kapciowej Grupy na ul. Kwiatową. Serdecznie polecam.