Księga dżungli

Tytuł: Księga dżungli 

           Druga księga dżungli 

Tytuł w oryginale: The Jungle Book

                                 The Second Jungle Book

Autor: Rudyard Kipling 

Wydawnictwo: Państwowy Instytut wydawniczy

Oprawa: miękka

Liczba stron: 284

       Historię Mowgliego poznałam dzięki bajce Walta Disney'a pod tytułem,, Księga dżungli". Nie przepadałam za tą bajką, była za spokojna jak dla mnie. Jedyne co w niej lubiłam to piosenkę ,,Już nie myśl o kłopotach swych..." Do czytania książki zainspirował mnie film, o tym samym tytule co powieść Kiplinga, który aktualnie jest wyświetlany w kinach.

Po przeczytaniu lektury przekonałam się, że książka daje dużo więcej niż adaptacja filmowa Walta Disney'a, chociaż nie była lekturą łatwą. 

Indyjska dżungla nie jest miejscem dla dziecka, jednak Mowgli zwany Żabką wychowany przez wilczą gromadę i przyjaciół niedźwiedzia Baloo, panterę Baghiera   i pytona Kaa  został  panem dżungli, a następnie dobrym człowiekiem. Dokonał w dżungli wiele wspaniałych czynów np.: zabił tygrysa i wiele innych. 

W książce zapoznajemy się z nowymi nazwami. Czytamy o braminach i innych indyjskich ludach. 

Gdybym nie przeczytała książki nigdy nie wiedziałabym, że oprócz historii człowieka wychowanego przez watahę wilków zawiera inne wspaniałe opowieści np.: o białej foce, o Tommaim, który miał okazję zobaczyć taniec słoni i  dzielnym ichneumonie Rikki- Tikki- Tvim. To ostatnie opowiadanie należało do moich ulubionych. Poznałam w nim nowy gatunek zwierzęcia jakim jest ichneumon. Ichneumon to mangusta egipska, szczur faraona. Wygląda tak: 

Jeśli przeczytacie już pierwszą Księgę dżungli to koniecznie musicie przeczytać drugą, gdyż w niej są opisane dalsze losy Mowgliego oraz inne opowiadania. Mowgli jak wszystkim wiadomo wrócił do ludzkiej gromady, ale w powieści jest to bardzo fajnie ukazane zupełnie inaczej niż w bajce. W ogóle jest wiele różnic między bajką Disney'a, a książką.Jednak bajka jak i książka mają to samo przesłanie. Księga dżungli to powieść napisana w okresie wiktoriańskim ma charakter alegoryczny, ponieważ możemy zauważyć podobne zachowanie u ludzi jak i zwierząt np.: wilki i ludzie wygnały Mowgliego ze swej rodziny. Jednak człowiek jest istotą rozumną, więc wraca do ludzi. Podobał mi się bardzo ostatni rozdział pt.:,, Bieg wiosenny oraz opowiadanie o Amorak i Kadlu rodzinie Eskimosów. 

Książkę czytało się ciężko, gdyż nie lubię gęstego tekstu na pożółkłych kartkach:

Jednak warto było!

Autor otrzymał w 1907 r. literacką nagrodę Nobla. 

Na koniec zapraszam na film. Zobaczcie zwiastun filmu: 

A dla Was piosenka! 

Życzę udanego weekendu!